Kiedyś to były pogrzeby - czyli o zapomnianych tradycjach funeralnych.

avatar
(Edited)

"Przemija bowiem postać tego świata" - pisze święty Paweł. Przemijają więc i tradycje związane z pogrzebami. Na szczęście muzealne gabloty pieczałowicie przechowują materialne ślady które przybliżyć nam mogą jak to drzewiej bywało.

20210804_161322.jpg

Portrety trumienne.

Skarby XVII i XVIII wiecznej kultury sarmackiej. Przedstawiały zmarłego tak jakby był wciąż żywy, bez upiększania, wręcz podkreślając cechy charakterystyczne. Zapewnić to miało jego dobrą rozpoznawalność nawet z dalszej odległości. Portrety zdobiły trumnę umieszoną na katafalku, a tym samym były elementem ceremonii pogrzebowej zwanej "pompa funebris". Po zakończeniu uroczystości umieszczano je w kościołach i kaplicach rodowych.

20210803_122817.jpg
Portret trumienny ze zbiorów Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej.

Castrum Doloris.

W tłuamczeniu z łaciny - "obóz boleści", "namiot żalu". Było to wystawne urządzenie katafalku pogrzebowego. Wraz z portretami trumiennymi stanowił element sarmackiego "pompa funebris".

20210606_154531.jpg
Miedzioryt przedstawiający Castrum Doloris Króla Zygmunta II Augusta. Ze zbiorów Muzeum Czartoryskich.


20210803_123005.jpg
Katafalk szlachecki ze zbiorów Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej.

Ornaty z motywem "memento mori".

Większość do dzisiaj zachowanych okazów pochodzi z XVIII wieku. W wieku XIX zostały zakazane przez Świętą Kongregację Obrzędów.

20210804_161252.jpg
Ornat pogrzebowy z zasobów Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu.

20210804_161231.jpg
Ornat pogrzebowy z zasobów Muzeum Archidiecezjalnego w Poznaniu.

Skrzynka z fotografią zmarłego.

Była ona ustawiana na grobach dzieci i młodych osób. Zawierała w sobie poduszkę z położonym na niej zdjęciem. Eksponat pochodzi ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu prezentującego historię Kujaw oraz Pomorza.

20210801_110413.jpg
Skrzynka z fotografią zmarłego ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu.


20210801_1104132.jpg
Zdjęcie grobu ze skrzynką z fotografią zmarłego. Ze zbiorów Muzeum Etnograficznego w Toruniu.

Dies Irae

Utwór pochodzący ze średniowiecza, mający formę sekwencji. W XIII wieku włączony do ceremonii Mszy Żałobnej. Przedstawia poetycką wizję sądu ostatecznego. Został wyłączony z liturgii po Soborze Watykańskim II. Można go jednak usłyszeć podczas Mszy Trydenckich (Requiem) odprawianych 2 listopada, oraz w intencjach zmarłych. Więcej o tym jak wziąć udział w "Mszy Trydenckiej" w artykule: Dlaczego warto zobaczyć "Mszę Trydencką" zanim zostanie zdelegalizowana?


Odsłuch utworu.


Źródła:




Post napisany w ramach Tematów Tygodnia #5 (temat 1, temat 3)



0
0
0.000
7 comments
avatar

Castrum Doloris Króla Zygmunta II Augusta wyglądał zaiste bardzo okazale :o

0
0
0.000
avatar
(Edited)

Co do Dies Irae, to u mnie w parafii jeszcze kilka lat temu śpiewało się polską wersję (tutaj tekst do tej wersji) raz do roku, we Wszystkich Świętych, w czasie procesji na cmentarzu. Niestety, ostatnio z jakichś powodów zostało to zastąpione różańcem.

0
0
0.000
avatar

Congratulations @wierzbik! You have completed the following achievement on the Hive blockchain and have been rewarded with new badge(s) :

You received more than 200 upvotes.
Your next target is to reach 300 upvotes.

You can view your badges on your board and compare yourself to others in the Ranking
If you no longer want to receive notifications, reply to this comment with the word STOP

Check out the last post from @hivebuzz:

Feedback from the November 1st Hive Power Up Day
Support the HiveBuzz project. Vote for our proposal!
0
0
0.000
avatar
(Edited)

Kiedyś to były pogrzeby… albo długo mogło ich nie być. Można też było urządzić kilka pogrzebów królewskich hurtowo, jak stało się w przypadku pochowanego ponad 30 lat po swej śmierci Jana III Sobieskiego, którego pochowano razem z Marią Kazimierą, jego wnukiem Janem i Augustem II.

0
0
0.000