ListoPUD

Popatrz Bożenko, jak ten czas leci...
I zowu 1 listopada. Zajrzałam na bloga, żeby sprawdzić co pisałam miesiąc temu, co pisałam rok temu. Proza życia. Zmienia się niby dużo, a tak naprawdę nic się nie zmienia. Dom, praca. Z perspektywy czasu absorbujące projekty, zadania do wykonania stają się tylko małym klockiem w układance.
Rok temu pisałam, że przede mną ostatnie miesiące stażu do mianowania. No i zostałam nauczycielem mianowanym. Robię to samo i tak samo.
Rok temu napisałam wniosek do NPRCz - szkoła otrzymała dofinansowanie na zakup książek. W poniedziałek przekazałam dyrekcji wniosek na rok kolejny. Być może robota głupiego, bo pierwszeństwo w danej pięciolatce mają szkoły, które wnioskują pierwszy raz, a być może nikt już nie ma siły na takie projekty i się uda.
Tak samo jak przed rokiem chodzę z psem na spacery, zbieram grzyby, robię zdjęcia.

Październik był blogowo lepszym miesiącem. Napisałam aż 6 postów! Oby w listopadzie było przynajmniej tak samo dobrze.
Wydaną księgę pamiątkową pokazałam na blogu, Ekopracownia otwarta - odbywają się już w niej zajęcia. Tematem na październik była segregacja odpadów, w listopadzie będzie o biodegradacji.
Mobilna pracownia dociera po kawałku do szkoły. Jako pierwsze przyjechały laptopy (HP - ale nie rozpakowuję, bo ma być do tego ktoś z firmy zajmującej się dostawą całej pracowni) i acces point. Jako druga dotarła tablica multimedialna. Gdy dostałam sms od kuriera, że będzie doręczenie trzeciej paczki, myślałam, że oto szafa i mamy komplet. Ale nie - trzecia przesyłka to statyw do tablicy. Czekam zatem na szafę. Dopiero wtedy będzie spisanie protokołu i rozruch pracowni.

Zaopatrzyliśmy ziemiankę. Ziemianka dobra rzeczy. Mam zapas ziemniaków, marchwi, cebuli - zima może nadejść choćby jutro. Wypróbowałam też przepis na mięso w słoiku. Chyba się udało - mąż przetestował i stwierdził, że warto mieć tego więcej. Przepis jest taki, że do słoika ładuje się cebulę, marchewkę, ziemniaki (wszystko w kawałkach) oraz kawałki przyprawionej łopatki wieprzowej. Zagotowuje się to i tak oto uzyskuje słoik, który można przechowywać poza lodówką. Jest to jakaś tam namiastka obiadu, do zmiany z oryginalnego przepisu jest ilość ziemniaków w słoiku - mąż sugeruje podwojenie.
Czekam na owocniki boczniaków. Grzybnia żyje, baloty wilgotne. Mąż rozpoczął akcję obsadzania pokrycia ziemnego ziemianki (tu najlepiej brzmiałoby "ziemniakami", ale nie jest to prawda) truskawkami.

Po zmianie czasu czuję się kiepsko. Chce mi się spać cały dzień, w pracy zaczyna się kaszlanie i kichanie. No ale dostęp do największej lokalnej bazy wirusów i bakterii (szkoła) ma też swoje plusy - nie pamiętam już, kiedy jakaś choroba mnie rozłożyła. Czasem też pokicham parę dni, ale zapiję witaminą C 1000 i mija.

Ciekawostka! Jak wiecie, jestem opiekunem muzeum szkolnego, @mzt to moje dziecko. W kwestiach muzelanych odbywam czasem różne ciekawe spotkania i rozmowy. No i w trakcie jednej z takich rozmów dostałam do ręki publikację 725 lat historii Twardogóry. Jest to zbiór referatów wygłoszonych podczas konferencji, która odbyła się w 2018 roku. Byłam, wysłuchałam. Książka wyszła znacznie później i jakoś nie miałam pociągu do jej zakupu. Słowo klucz: pociągu.
Okazało się, że w referacie Tu stacja Twardogóra! Historia linii kolejowej Ostrów Wielkopolski - Grabowno Wielkie dr Bartosz Kruk wykorzystał informację z mojego bloga (a sama wyłuskałam to z niemieckiego tekstu, którego autorem jest Franz Thomale) - jest przypis. Rzecz dzieje się jeszcze przed hardforkiem.

Warto pisać. :) Czasem nawet najbardziej niszowa rzecz jest dla kogoś przydatna, czasem internauci falami szukają pewnych informacji ("próchniaczek czarniawy czy gryzie" albo "baśń literacka").

A teraz październikowe postępy:
VESTS: z 93 258 203 na 93 840 380.
Reputacja: z 70.2 na 70.3.
HP: 53,547
Wiek w moons: 97.